Virginie Ledoyen แวร์จินี เลอดัวยอง 

ผลงานภาพยนตร์

 

Remi Nobody’s Boy

เรื่องราวในตอนต้นของภาพยนตร์เกิดขึ้นในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในคืนที่มีพายุ เด็กๆ ที่หวาดกลัวมารวมตัวกันที่ชายชราซึ่งเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับวัยเด็กของเขา และชายผู้นั้นมีชื่อว่าเรมี เรมีเป็นเด็กชายที่ถูกทิ้งในโบสถ์ตั้งแต่ยังเป็นทารก เด็กชายเติบโตมาอย่างมีความสุขกับแม่ แต่กลับมีปัญหาเมื่อพ่อของเขาประสบอุบัติเหตุและถูกฟ้องร้อง พ่อของเขาพยายามพาเรมีไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเมื่อพวกเขาได้พบกับวิทาลิส อดีตนักไวโอลิน นักแสดงข้างถนนที่มีลิง Lovely Heart (Joli-Coeur ในภาษาฝรั่งเศสต้นฉบับ) และสุนัขชื่อคาปิ วิทาลิสค้นพบพรสวรรค์การร้องเพลงของเรมีและเสนอที่จะ “เช่า” เด็กชายเพื่อหนีออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า การผจญภัยของพวกเขาเริ่มต้นขึ้น

 

Shall We Kiss?

ในทริปธุรกิจที่เมืองน็องต์ เอมีลีได้รับความช่วยเหลือจากกาเบรียลและตกลงที่จะพบเขาเพื่อรับประทานอาหารเย็น เมื่อเขาพาเธอกลับไปที่โรงแรมและขอจูบราตรีสวัสดิ์ เธอบอกว่าการจูบอาจมีผลที่ไม่พึงประสงค์ จากนั้นจึงเสนอที่จะอธิบาย ในปารีส จูดิธ เพื่อนของเธอ ซึ่งแต่งงานกับคลอดีโอ ได้แบ่งปันความลับทั้งหมดของเธอให้นิโคลัส เพื่อนโสดของเธอฟัง วันหนึ่ง นิโคลัสบอกกับจูดิธว่าเขาอยากมีผู้หญิงมาก แต่รู้สึกว่าการรู้จักใครสักคนเพียงเพื่อจุดประสงค์นั้นเป็นเรื่องไม่ซื่อสัตย์ จูดิธแนะนำให้ลองไปใช้บริการโสเภณี ซึ่งนิโคลัสไม่เคยทำมาก่อน แต่กลับกลายเป็นหายนะเมื่อหญิงสาวคลั่งไคล้เมื่อเขาพยายามจูบเธอ นิโคลัสจึงถามว่าจูดิธจะยอมให้เขาจูบเธอไหม ซึ่งเป็นเรื่องทางกายล้วนๆ และทั้งสองก็ลงเอยบนเตียงกัน

 

 

House of Voices (2004) โรงเรียนเลี้ยงเด็กผี

ในปี 1958 ที่เทือกเขาแอลป์ของฝรั่งเศส แอนนา จูแร็ง สาวใช้สาวเดินทางมาถึงสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแซ็งต์อองจ์เพื่อทำงานกับเฮเลนาในขณะที่เด็กกำพร้าต้องย้ายไปอยู่กับครอบครัวใหม่ แอนนาซึ่งแอบตั้งครรภ์ได้พบกับจูดิธ เด็กกำพร้าคนสุดท้ายที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังเพราะมีปัญหาทางจิต และพวกเขาสนิทสนมกันมากขึ้นเมื่อแอนนาพบว่าจูดิธก็ได้ยินเสียงและฝีเท้าของเด็กๆ เช่นกัน ตลอดระยะเวลาที่แอนนาอาศัยอยู่ที่นั่น แอนนาต้องเผชิญกับปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติมากมาย อย่างไรก็ตาม เฮเลนก้ากลับมองว่าความกังวลของเธอเป็นเพียงภาพหลอนเท่านั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เธอรู้ว่าแอนนากำลังตั้งครรภ์เนื่องจากถูกข่มขืนโดยกลุ่มคนซึ่งตอนแรกเธอพยายามปกปิดความจริงข้อนี้เอาไว้ แอนนาได้รู้ว่าจูดิธเป็นหนึ่งในหลายๆ คนที่ถูกส่งไปยังเซนต์แองจ์ในปี 1946 ในฐานะเด็กกำพร้าจากสงครามในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเนื่องจากขาดแคลนเสบียงและการขนส่ง จูดิธจึงเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียว