U-571 (2000) ดิ่งเด็ดขั้วมหาอำนาจ

นักแสดง

แมตทิว แมกคอนาเฮย์

Bill Paxton / บิล แพกซ์ตัน

จอน บอน โจวี

ผู้กำกับ  โจนาธาน มอสโทว์

รีวิวหนัง U-571 (2000) ดิ่งเด็ดขั้วมหาอำนาจ

ภาพยนตร์แอ็คชั่นที่น่าสนใจ แต่ขาดเอกลักษณ์ของกองทัพเรือสหรัฐฯ
ในฐานะอดีตจ่าสิบเอกกองทัพเรือสหรัฐฯ ฉันพบว่าฉากแอ็กชั่นนั้นน่าสนใจและน่าสนุก แต่ฉันไม่เชื่อว่านักแสดงจะทำให้ผู้ชมเชื่อว่าพวกเขาเป็นทหารเรือดำน้ำหรือแม้แต่กะลาสีเรือ ฉันรู้ว่ากะลาสีเรือจะไม่มีทางรอดพ้นจากการฝ่าฝืนคำสั่งของเจ้าหน้าที่โดยตรงอย่างที่ปาลลาดีโนทำโดยไม่เกิดผลร้ายแรงในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ฉากใต้น้ำนั้นอ่อนแอและนางแบบก็ผ่านเกณฑ์มาได้ ต้องมีทหารเรือดำน้ำตัวจริงเป็นที่ปรึกษาทางเทคนิค… แต่ฉันรู้สึกว่าฉากที่น้ำรั่วและพุ่งออกมาสะท้อนสภาพของเรือเก่า ในทางกลับกัน กะลาสีเรือเยอรมันดูสมจริงกว่า ในเรื่องนั้น ฉันสงสัยว่ากะลาสีเรือสหรัฐฯ จะสามารถแสดงพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมได้มากน้อยเพียงใดในตอนต้นของภาพยนตร์ เมื่อ U-571 ถูกโจมตีด้วย

ระเบิดใต้น้ำจากเรือพิฆาตของอังกฤษ ได้มีการสั่งให้เรือดำน้ำลำดังกล่าวโผล่ขึ้นมาเนื่องจากได้รับความเสียหาย เมื่อเรือโผล่ขึ้นมา กัปตันก็แจ้งว่า “ปลอดภัยแล้ว!” และสั่งให้คนเฝ้าดูที่สะพานเดินเรือ เกิดอะไรขึ้นกับเรือพิฆาตของอังกฤษที่กำลังโจมตีพวกเขาอยู่ เรือควรจะยังอยู่ใกล้ๆ และน่าจะเห็นพวกเขาโผล่ขึ้นมาคำบรรยายก่อนเครดิตจบ ซึ่งให้รายละเอียดเกี่ยวกับความจริงที่ว่ากองทัพเรืออังกฤษยึดเครื่อง Enigma เครื่องแรกได้นั้น ถูกเพิ่มเข้ามาหลังจากเกิดกระแสประท้วงในอังกฤษ โดยเชื่อกันว่าฮอลลีวูดพยายามอ้างสิทธิ์ในฐานะชาวอเมริกัน (ซึ่งกองกำลังของพวกเขาไม่สามารถยึดวัสดุ Enigma ของกองทัพเรือเยอรมันได้เลยจนกระทั่งปีพ.ศ. 2487)

ท่ามกลางสงครามโลกครั้งที่ 2 การต่อสู้ใต้ท้องทะเลยังคงดำเนินต่อไปอย่างดุเดือด ฝ่ายนาซีได้เปรียบเพราะฝ่ายพันธมิตรไม่สามารถถอดรหัสสงครามของตนได้ จนกระทั่งเรือดำน้ำที่อับปางส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ และฝ่ายพันธมิตรก็ตระหนักได้ว่านี่คือโอกาสของพวกเขาที่จะยึด “เครื่องเข้ารหัสปริศนา” แต่การปลอมตัวเป็นพวกนาซีและยึดเรือดำน้ำถือเป็นปัญหาเล็กน้อยที่สุดของพวกเขา เหตุการณ์จริง ๆ เริ่มต้นขึ้นเมื่อพวกเขาติดอยู่บนเรือดำน้ำ