The Killer (2024)

นักแสดง

Nathalie Emmanuel  นาตาลี แอมานุแอล

Omar Sy

Sam Worthington

Diana Silvers

ผู้กำกับ : John Woo

รีวิว  The Killer (2024)

entertainment 

สำหรับคนที่โตมากับหนังจีน (ฮ่องกง) อย่างผู้เขียนหรือคนในวัยเดียวกับผู้เขียนขึ้นไปเชื่อเถอะว่าส่วนมากมีหนัง John Woo อยู่ในดวงใจอย่างน้อยหนึ่งเรื่องซึ่งผู้เขียนมีมากกว่าหนึ่ง ซึ่งหนึ่งในความคลาสสิคจากฝีมือ John Woo ในใจผู้เขียนย่อมต้องมี The Killer (1989) หรือชื่อไทยว่าโหดตัดโหดอยู่ในนั้น แน่นอนเมื่อของมันขึ้นหิ้งคลาสสิคย่อมต้องมีความพยายามเอามาเล่าใหม่ซึ่ง John Woo เคยลองมาแล้วใน Manhunt (2017) ที่ปรับโครงเรื่องเล็กน้อยและแน่นอนว่ายังก้าวไปไม่ถึงระดับที่ของเดิมเป็น จนมาล่าสุดเจ้าของความคลาสสิคก็เอาความคลาสสิคมีรีเมคอีกครั้งที่คราวนี้พยายามคงโครงเรื่องไว้ให้มากที่สุดแต่เปลี่ยนบริบทและรายละเอียดบ้างเพื่อความร่วมสมัยโดยใช้ชื่อเดียวกัน โดยได้ Nathalie Emmanuel (Ramsey จากหนังตระกูล Fast) มารับบทของโจวเหวินฟะส่วน Omar Sy (จอมโจรลูแปง) มารับบทของหลี่ซิ่วเสียนและ Diana Silvers มารับบทของเยี่ยเชี่ยนเหวิน ส่วนผลจะเป็นอย่างไรนั้นไปว่ากันตามนี้

Zee (Nathalie Emmanuel) นักฆ่าสาวเจ้าตำนานเจ้าของฉายาราชินีแห่งความตายได้รับมอบหมายให้ไปสังหารชายห้าคนในคลับจากคนกลางคือ Finn (Sam Worthington) ซึ่งเธอก็จัดการทุกอย่างด้วยดี ทว่าหนึ่งคนที่อยู่ในคลับนั้นเป็นนักร้องสาวชื่อว่า Jenn (Diana Silvers) ที่โดนลูกหลงจนตาทั้งสองข้างมองไม่เห็น แน่นอน Finn ต้องการให้ Zee ไปเก็บงานเพราะจะมีพยานไม่ได้แล้ว Zee ที่โรงพยาบาลเธอก็ได้พบกับเจ้าหน้าที่ Sey (Omar Sy) ตำรวจตงฉินพันธุ์ระห่ำที่กำลังตามสืบคดีค้ายาเสพติดที่มีการปล้นเฮโรอีนมูลค่ามหาศาลของเจ้าพ่อแห่งปารีส Gobert (Eric Cantona) แต่แล้วเมื่อ Zee ไม่ได้เก็บงาน Finn จึงต้องส่งคนอื่นมาทำแทนแต่ Zee ที่มโนธรรมในใจผุดขึ้นมาบอกให้ไปช่วย Jenn และคุ้มครองเธอ ทว่า Jenn กลับไปพัวพันกับการปล้นยาเสพติดครั้งนั้นทำให้ Finn ปล่อยเธอไว้ไม่ได้แต่อุปสรรคที่ขวางเขาไว้คือ Zee แล้ว Zee จะทำอย่างไรเมื่อต้องปกป้อง Jenn และทางเจ้าหน้าที่ Sey ก็สืบคืบหน้าเข้ามาใกล้เธอเต็มที่

คนวิจารณ์หนังไม่เป็น Part 2

ซี นักฆ่าสาวที่หักหลังองค์กรนักฆ่าของเธอเพื่อปกป้องเด็กสาวตาบอดคนหนึ่งที่กำลังถูกคนในองค์กรตามล่า โดย เซย์ นายตำรวจผู้รับผิดชอบในคดีดังกล่าวที่ออกตามล่า ซี ก่อนที่ทั้งคู่จะต้องจำใจร่วมมือกันต่อสู้ปะทะกับเหล่ามือสังหารที่ถูกส่งมาฆ่าเด็กสาวตาบอดคนนั้น!

หนังแอคชั่นเรื่องใหม่จากฮอลลีวูดที่เป็นการรีเมคจาก “โหดตัดโหด (1989)” หนังแอคชั่นจากฮ่องกงในตำนานของจอห์น วู โดยฉบับใหม่นี้ก็จอห์น วูนี่แหละที่รับหน้าที่กำกับเหมือนเดิม โดยหยิบแค่โครงเรื่องเดิมของนักฆ่ากับตำรวจมาใช้แล้วปรับเปลี่ยนเซ็ตติ้งและเส้นเรื่องใหม่หมดเลย (ใหม่แม้กระทั่งตอนจบหนังด้วย)
หลังจากทำใจได้ระยะหนึ่งแล้วว่าจอห์นวูอาจจะไม่กลับมาพีคเท่ายุคโหดตัดโหด, ทะลักจุดแตก, โหดเลวดี หรือแม้แต่ยุคฮอลลีวูดอย่าง face/off, hard target ได้อีกแล้ว หลังความล้มเหลวของเขาใน manhunt, silent night ทว่า the killer ฉบับยกเครื่องใหม่นี้กลับออกมาสนุกอย่างน่าตกใจ หนังดึงเสน่ห์ความเป็นหนังจอห์นวูที่เขาขาดหายไปนานแสนนาน กลับมาโลดแล่นอยู่ในหนังเรื่องนี้อีกครั้ง

ฉบับใหม่นี้ยังคงเล่าเรื่องราวของมิตรภาพที่เกิดขึ้นจากดงกระสุนระหว่างตำรวจกับนักฆ่าที่ต่างฝ่ายต่างต้องทำหน้าที่ของตน แม้ลึกๆแล้ว พวกเขากลับมีเคมีบางอย่างที่ควรเป็น “เพื่อน” กันได้ ซึ่งต้นฉบับเขาเล่าออกมาได้ดราม่ากินใจมากๆ ความสัมพันธ์ลูกผู้ชายที่ผู้ชายด้วยกันเองเข้าใจได้ดีที่สุด มิตรภาพที่เกิดขึ้นช้าไปจนนำมาสู่โศษนาฎกรรมที่เส้นแบ่งระหว่างหน้าที่และการงานเข้ามาเกี่ยวข้อง

แต่ฉบับใหม่นี้ หนังกลับสร้างความแตกต่างให้มันมีความเป็นโทนเบาสมองขึ้น มีความเป็น buddy-cop คู่หูไปเลย ซึ่งมันเวิร์ค! พอมันเลือกที่จะไม่ย่ำกับที่ แล้วหาทิศทางใหม่ๆมาเป็นแบบนี้แล้วซื้อเลย กลายเป็นว่าเราสนุกกับเคมีระหว่าง Nathalie Emmanuel กับ Omar Sy ที่ถ่ายทอดความโบรแมนซ์แบบกวนๆ แต่ลึกๆก็มีแอบห่วงใย ปกป้องซึ่งกันและกัน ตำรวจที่ยอมปล่อยนักฆ่าให้หนีได้หลายครั้ง ตำรวจที่เอาแซนวิสมานั่งกินกับนักฆ่าระหว่างสืบสวน แต่พูดคุยราวกับเพื่อนที่เพิ่งคบกันได้ไม่นาน ด้วยสายตาและท่าทางที่ดูยังไงๆก็แอบรักกันแหละ (ในเชิงของเพื่อน)

โดยเฉพาะ Nathalie ที่สวมบทนักฆ่าในแบบของตนเองได้ดีโดยไม่จำเป็นต้องกระทำความเป็น “โจวเหวินฟะ” เลย จากปกติเราเฉยๆกับนักแสดงคนนี้มาตลอดทั้งใน Game of Thrones หรือหนังชุด Fast แต่เรื่องนี้เธอเฉิดฉายมากๆทั้งแอคชั่นสตาร์จับปืนยิงแหลก ความเซ็กซี่สวยงามกับลวดลายลีลาการเตะต่อยสุดพริ้วไหว หรือจะพาร์ทความเป็นตัวละครนักฆ่าในโหมดการใช้ชีวิตก็เป็นสาวเท่คูลๆที่ชอบแหย่เล่นหน้าเล่นตากับนายตำรวจตัวเอกของเรื่อง ราวกับกำลังดูหนังแอคชั่นพลังหญิงฮ่องกงเท่ๆยุค 90’s เลย
ส่วนถามว่าฉากแอคชั่นเป็นไง? โอ้โห สะใจมากๆ ใครคิดถึงจอห์นวูคนที่ให้ตัวละครจับปืนกระบอกคู่ยิงคนร้ายรัวๆแล้วละก็ เรื่องนี้เขากลับมาทำแบบนี้แล้วครับ! สโลว์โมชั่นเท่ๆ นกพิราบบินว่อน สาดกระสุนไม่นับแม็กกาซีน กระโดดลอยตัวยิงคน ระเบิดระเบ้อ เลือดสาดตัวพรุนไปมา ทั้งฉากเปิด ฉากในโรงพยาบาล หรือโดยเฉพาะองก์สามกับซีนสู้บนสุสานที่เดือดดาลมากๆ มันส์ระห่ำฉิบหายมากจริงๆ

แล้วที่สำคัญคือหนังมันก็ยกระดับตัวเองจากการเป็นงานสตรีมมิ่ง (peacock) ให้ดูเป็นความเป็น cinematic มากพอสมควร หนังมีกลิ่นอายความเป็นหนังฟิวชั่นระหว่างความ heroic bloodshed แบบฮ่องกงยุค 80’s ผสมเข้าความเป็นหนังฝรั่งเศสทั้งยุค eurocrop ไม่ก็หนังลุคเบซงช่วงพีคๆ คลอด้วยเพลงประกอบฝรั่งเศสเพราะๆ แถมมีการเคลื่อนกล้อง/การตัดต่อที่สมูธลื่นไหลราวกับกำลังดูหนัง brain de palma เลย โคตรปราณีตวิจิตร stylish มากๆ
แม้ความสนุกของเรื่องนี้จะเป็นในระดับพวก mission: impossible 2, broken arrow ซะมากกว่า อาจจะไม่ได้ไต่แรงค์สูงๆมาก และโหดตัดโหดต้นฉบับมันก็มาสเตอร์พีซไปทุกส่วนแล้ว แต่ the killer ฉบับใหม่ก็ถือว่าเป็นงานหนังจอห์นวูยุคหลังๆที่เราไม่ได้สนุกขนาดนี้มานานมากแล้ว เป็นการปรับเปลี่ยนทิศทางใหม่ที่กล้าหาญแต่ดี สนุก กลมกล่อม บันเทิง ครบรสสุดๆ และดีที่สุดของจอห์นวูในรอบ 10-20 ปีมานี้เลย