Mudbound (2017) แผ่นดินเดียวกัน

นักแสดง

Carey Mulligan แครี มัลลิแกน

การ์เรต เฮดลันด์

เจสัน คล้าก

ผู้กำกับ : ดี รีส

รีวิว  Mudbound (2017) แผ่นดินเดียวกัน

อวยไส้แตกแหกไส้ฉีก

ขอบอกตั้งแต่บรรทัดแรกเลยว่า   มีฉายลงใน Netflix ซึ่งเป็นผู้จัดจำหน่ายเอง หนังไม่ได้โรงฉายในประเทศไทยนะครับ ใครอยากชมต้องไปสมัคร Netflix แต่ตัวหนังเนี่ยคุณภาพไปไกลระดับลุ้นออสการ์ปีนี้เลย ก่อนดูคาดหวังระดับนึง แต่พอดูจบผมยิ่งรู้สึกว่าหนังเรื่องนี้เป็นหนังที่นำเสนอเรื่องคนผิวสีออกมาได้อย่างทรงพลังมากๆอีกเรื่องนึง ชนิดที่เรียกว่าหลายฉากเรากลั้นน้ำตาเอาไว้แทบไม่อยู่ ประเด็นเดิมๆแท้ๆ แต่ดูทีไรก็อดสะเทือนใจไม่ได้
.
เป็นเรื่องราวในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง วีรบุรุษสงครามสองคนกลับบ้านไร่ในมิสซิสซิปปี้ เจมี่ นายทหารผิวขาวผู้เกิดมาในครอบครัวที่มีพ่อและพี่ชายเป็นคนเหยียดผิว มีพี่สะใภ้ที่กดดันกับสถานนะของเธอในครอบครัว ด้วยความที่เธอเป็นคนมีการศึกษา แต่มีเหตุให้ต้องมาใช้ชีวิตเป็นแม่บ้านโง่ๆในไร่ที่ปลูกอะไรก็ไม่ค่อยได้นอกจากจะเก็บกดแล้วยังต้องแบกรับความขัดแย้งในใจของครอบครัวสามีที่เป็นคนเหยียดผิวอีกด้วย ส่วนบีรบุรุษสงครามอีกคนคือ รอนเซล เป็นเด็กหนุ่มผิวสี ที่แม้เค้าจะเป็นวีรบุรุษสงคราม แต่ที่มิสซิสซิปปี้ เค้าก็ยังคงเป็นไอ้มืดที่โดนเหยียด โดนแบ่งแยก โดนดีดกัน และโดนดูถูก เจมี่กับรอนเซล ดูจะถูกคอกันในฐานะคนที่เคยเจออะไรมาเหมืนๆกัน นั่นคือบาดแผลและความชอกล้ำในใจจากสงคราม่ที่ผ่านมา ทั้งสองคนเป็นเพื่อนรักที่สนิทสนมกันในเวลารวดเร็ว ในเวลาเดียวกับที่สังคมของคนอเมริกันในสมัยนั้นมักจะรับไม่ได้ที่คนขาวกับคนดำจะเป็นเพื่อนกัน สถานภาพของคนดำในยุคนั้นคือจะต้องเป็นลูกจ้างหรือเป็นขี้ข้าให้คนขาวจิกหัวใช้เท่านั้น ชะตากรรมของรอนเซล ดูเหมือนจะเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นเอง
.
ผู้กำกับหญิงอย่าง Dee Rees ดูเหมือนเพิ่งจะกำกับหนังใหญ่มาไม่กี่เรื่อง แต่เธอโชว์ผลงานใน ได้อย่างท็อปฟอร์มที่สุด ด้วยการเล่าเรื่องปูพื้นตัวละครแต่ละตัวออกมาได้อย่างละเอียดอ่อน ผ่านการเล่าเรื่องด้วยเสียงของตัวละครแต่ละแคแรคเตอร์ด้่วยสำนวนที่ไพเราะ สละสลวย บทบรรยายความรู้สึกของตัวละครทุกตัวจับใจ สะเทือนใจ บิวท์อารมณ์คนดูเป็นที่สุด รวมถึงประเด็นของหนังที่นำเสนอ ทั้งในส่วนของการเหยียดผิว การลดทอนคุณค่าความเป็นมนุษย์ของคนขาวที่กระทำต่อคนผิวสี ไปจนถึงบาดแผลของคนที่ผ่านสงคราม ประเด็นความร้าวรานในครอบครัว หนังนำเสนอได้รอบด้าน และลึกซึ้งกินใจมาก
.
ประเด็นเรื่องการเหยียดผิวในหนังนั้น สามารถสร้างความสะเทือนใจให้คนดูได้ไม่ยากเลย แต่สำหรับ หนังนำเสนอได้ลึกซึ้ง ละเอียด ผ่านการแสดงที่ยอดเยี่ยมของนักแสดงทุกตัว ไม่ว่าจะเป็น Carey Mulligan ในบทของลอร่า หญิงสาวที่มีการศึกษา แต่ต้่องมาแต่งงานอยู่ในครอบครัวชาวไร่ที่เหยียดผิว เธอมีความขัดแย้่งในใจและเจ็บปวดตลอดเวลา แครี่แสดงได้ดีและตีบทแตกมาก สีหน้าความร้ายรานของเธอ คนดูๆแล้วก็สะเทือนใจและสงสารเธอ Garrett Hedlund ในบทเจมี่ น้องชายของสามีลอร่าที่ผ่านสงครามกลับมาพร้อมกับบาดแผลในใจ

และมิตรภาพที่เค้ายื่นให่้กับคนผิวสีกลับไปทำร้ายคนผิวสีโดยที่เค้าไม่ตั้งใจ และ Jason Mitchell ในบทรอนเซล หนุ่มผิวสี ที่กลับจากสงคราม แม้เค้าจะเป็นวีรบุรุษ แต่การกลับมาบ้านของเค้า เค้ากลับต้องมาเผชิญกับสถานภาพของคนผิวสีที่โดนเหยียดเหมือนหมูเหมือนหมา และที่เด็ดสุด คาดไม่ถึง Mary J. Blige ในบทฟลอเรนซ์ แม่ของรอนเซล ที่แบกความทุกข์เอาไว้แทบจะทั้งเรื่อง เธอออกมาไม่มาก การแสดงของเธอก็ไม่เยอะ แต่มันทรงพลังมาก แบบที่เรียกว่า น้อยแต่มาก และโดดเด่นออกมาทุกซีนที่เธอปรากฎตัว “ฉันสัมผัสถึงหัวใจของเค้าได้ตั้งแต่เกิด ทุกสัมผัสและรู้จักทุกส่วนของร่างกายของเค้า” คือบทบรรยายที่เธอพูดถึงรอนเซลลูกชายของเธอด้วยความเจ็บปวด Mary J. Blige เป็นนักร้องแรพผิวสีที่มาเอาดีด้านการแสดงและดูเหมือนจะประสบความสำเร็จมาอย่างต่อเนื่อง จำชื่อเธอไว้ เธอน่าจะได้ออสการ์สมทบหญิงจากเรื่องนี้ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด
.