The Admiral Roaring Currents (2014) ยีซุนชิน ขุนพลคลื่นคำราม

นักแสดง

Choi Min-sik  ชอย มิน-ซิก

ลี จุง-ฮุน

ริว ชง-ยอน

ผู้กำกับ :  คิม ฮาน-มิน

รีวิว   

หนังโปรดของข้าพเจ้า

หนังย้อนไปถึงปี 1597 ‘ยี ซุน ชิน’ จอมทัพแห่งกองทัพเรือเกาหลีใต้พาเรือภายใต้บังคับบัญชาจำนวน 12 ลำเอาชนะกองทัพเรือญี่ปุ่นที่มีจำนวนเรือสูงถึง 330 ลำ จนเป็นเกียรติประวัติชัยชนัครั้งยิ่งใหญ่ของยี ซุน ชิน

(+) ในบรรดาหนังที่เป็นสงครามเรือโบราณ ๆ เท่าที่นึกออกก็มีแค่ Master and Commander ที่เข้าชิง 10 ออสการ์ ซึ่งเรื่องนั้นยกขึ้นหิ้งของหนังเรือรบโบราณไปได้เลย ทั้งยุทธวิธีการรบสมจริงและเทคนิคการถ่ายทำสร้างความสมจริงทั้งหลายแหล่ ส่วน The Admiral ก็ไม่ได้น้อยหน้ากว่ากันเท่าไร ยุทธวิธีการรบสมจริงน่าเชื่อถือเห็นถึงมันสมองและความเป็นผู้นำ

(+) เห็นพล็อตเรือ 12 ลำต้านข้าศึก 330 ลำ มันจะโอเว่อร์ไปไหม แต่หนังทำให้เราเชื่อถือในยุทธวิธีที่สู้กันบริเวณช่องแคบ นึกถึง 300 ที่ยันข้าศึกที่ช่องแคบน่ะแหละ แต่ 300 นั่นมันโม้ ฮ่าๆๆ ส่วน Admiral เขาเรียกใช้ยุทธศาสตร์ให้ศัตรูเข้าหาได้ทีละจำนวนไม่มาก แถมยังอาศัยความชำนาญพื้นที่ถ่วงเวลาจากเสียเปรียบทิศทางทวนน้ำจนเกิดกระแสน้ำวนจนเรือศัตรูชนกันเอง

(+) ชอบการขับเคลื่อนสงครามด้วยความกลัว ทหารฝ่ายญี่ปุ่นเองก็เกรงกลัวกิตติศัพท์ของ ‘ยี ซุน ชิน’ ซึ่งเอาชนะฝ่ายตัวเองมาโดยตลอด ยิ่งพอเปิดศึกด้วยความปราชัยของเรือด่านหน้ายิ่งตอกย้ำความเก่งกาจของจอมทัพเกาหลีใต้ทวีคูณยิ่งไปอีก ส่วนทหารเกาหลีใต้เองมีเรืออยู่แค่ 12 ลำ แถมยังเจอไส้ศึกจนกำลังรบเสียเปรียบทวีคูณ พอเห็นความยิ่งใหญ่ของทัพเรือญี่ปุ่นก็กลัวจนหัวหดไม่กล้าออกรบ ดังนั้นจึงอยู่ที่ผู้นำทั้งสองฝ่ายว่าจะหยิบความกลัวมาใช้ในสนามรบได้อย่างไร

(+) ต้องยอมรับว่าเกาหลีใต้เขาทำหนังเชิดชูวีรบุรุษสงครามบ้านเขาได้ดีมากทีเดียว ‘ยี ซุน ชิน’ ในหนังนี่โคตร Korean Hero ทั้งความเป็นผู้นำ และความเก่งกาจในการศึก แถมยังกล้าหาญยืนหยัดสู้แม้เสียเปรียบจนแทบไร้ทางชนะ คล้าย ๆ กับ Letters from Iwo Jima ที่ทหารญี่ปุ่นเป็นเพียงแค่หมากถ่วงเวลารอวันตายเท่านั้น

(+) จำ ‘ชอย มิน ซิก’ ไม่ได้เลย (โรคจิตใน I Saw the Devil และพระเอก Oldboy) มาเล่นเรื่องนี้นี่แก่แต่เก๋าของจริง

(+) โปรดักชั่นเขาเลิศเลอมาก ทั้งการประกอบเรือขึ้นมาถ่ายทำตลอดจนถึงเครื่องแต่งกาย

(-) บางทีก็ค่อนข้างเบื่อหนังแนวชาตินิยมอวยตัวเอง(มากจนเกินไป) อย่างเรื่องนี้ก็พูดถึงความพ่ายแพ้ของญี่ปุ่นเพราะขาดความสามัคคี เกิดการชิงดีชิงเด่นของจอมทัพด้วยกันที่อยากเห็นอีกฝ่ายล้มเหลวจนไม่ส่งกองเรือเข้าไปสนับสนุน ในขณะที่ฝั่งเกาหลีใต้พลิกมาเอาชนะได้เพราะทุกคนสามัคคีร่วมแรงช่วยเหลือกัน แม้กระทั่งคนที่เป็นเพียงพลเรือนก็ยังช่วยส่งสัญญาณให้เรือรบจัดการยิงปืนใหญ่ใส่กับดักเรือดินปืน