Ponyo on the Cliff (2008) โปเนียว ธิดาสมุทรผจญภัย

นักแสดง

Tomoko Yamaguchi

Kazushige Nagashima / คาซูชิเกะ นากาชิมะ

Yūki Amami /

ผู้กำกับ ฮายาโอะ มิยาซากิ
รีวิวหนัง Ponyo on the Cliff (2008) โปเนียว ธิดาสมุทรผจญภัย

8 / 10
ความกระตือรือร้นทั้งหมดของสีนิ้วมือ
Gake no Ue no Ponyo เป็นเหมือนสิ่งที่คุณอาจจะได้หากคุณเอา My Neighbor Totoro มาผสมกับ The Little Mermaid แล้วมอบโปรเจ็กต์ทั้งหมดให้กับเด็กอัจฉริยะด้านแอนิเมชั่นวัยห้าขวบ ภาพยนตร์เรื่องนี้มีความงดงามตระการตาและน่าประทับใจด้วยความเรียบง่าย ความกระตือรือร้นที่ไม่ถูกจำกัดที่ก้าวข้ามเส้นแบ่งระหว่างความยอดเยี่ยมที่สร้างแรงบันดาลใจและความเพ้อฝันที่น่าตื่นตาตื่นใจ

ในฉากเปิด มีปลาเคลื่อนไหวเป็นรายตัวนับพันตัวหมุนวนอยู่บนหน้าจอ ซึ่งเป็นงานที่นักแอนิเมชั่นตะวันตกจะไม่ทำหากไม่มีคอมพิวเตอร์เต็มห้อง อย่างไรก็ตาม น้ำที่อยู่ทุกหนทุกแห่งของภาพยนตร์เรื่องนี้ถูกกำหนดโดยเส้นสายที่แข็งกร้าวซึ่งดูเหมือนว่าจะวาดด้วยดินสอสีและระบายสีด้วยสีพาสเทล ในด้านรูปแบบและเนื้อหา เห็นได้ชัดว่าเป็นจินตนาการของเด็กๆ แต่ไม่ใช่

ที่น่าทึ่งคือ มิยาซากิประสบความสำเร็จอีกครั้งในสิ่งที่เขาสร้างขึ้นใน Totoro นั่นคือภาพยนตร์ที่ดึงดูดผู้ชมให้เข้าสู่โลกของเด็ก ๆ เตือนให้เรานึกถึงช่วงเวลาที่การค้นพบทุกครั้งมีความพิเศษ สิ่งของทุกชิ้นมีค่า และความทุกข์ทรมานจากการสูญเสียที่แอบซ่อนอยู่เบื้องหลังความผิดพลาดที่ตั้งใจดี บางทีนี่อาจเป็นสาเหตุที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ดึงดูดผู้ใหญ่มากกว่าเด็ก ๆ ในญี่ปุ่น เด็กๆ ยังคงอาศัยอยู่ในโลกนี้ พวกเขาไม่ต้องการคำเตือนเช่นนั้น

โซสึเกะ เด็กอายุห้าขวบที่กอบกู้ ที่ขึ้นชื่อในมหาสมุทร ไม่ใช่ตัวละครที่ล้อเลียนพิน็อกคิโอบนจออีกต่อไป เขาเป็นเด็กจริง ๆ เขาฉลาดแต่ไม่ประมาท มีมโนธรรมสูงแต่ฟุ้งซ่านเพราะแรงกระตุ้น เขานำเราเข้าสู่โลกที่สั่นคลอนระหว่างความจริงกับความเหนือจริง

พ่อมดฟูจิโมโตะผู้มีดวงตาเบิกกว้าง ซึ่งให้เสียงพากย์โดยโทโคโร โจจิ นักแสดงตลกที่มีอาการนอนหลับ เป็นผลงานที่สมเหตุสมผลที่สุดในภาพยนตร์เรื่องนี้ เขาเป็นคนประหลาด แต่เขาก็มีเหตุผล แต่เมื่อคลื่นซัดเข้าหน้าบ้านของโซสึเกะบนยอดเขา และชาวเมืองก็พายเรือเล่นกันอย่างสนุกสนานเพื่อข้ามทะเลปลายุคก่อนประวัติศาสตร์ที่บวมตุ่ย เราเริ่มสงสัยว่านี่คือโลกแห่งความจริงหรือความฝันอันแสนสุขกันแน่ มิยาซากิไม่ได้แยกแยะความแตกต่างอย่างชัดเจน

Gake no Ue no Ponyo เป็นเรื่องราวความรักของเด็กๆ ที่ขับเคลื่อนด้วยความดุร้ายแบบหลงตัวเองด้วยความรักที่บริสุทธิ์ระหว่าง และโซสึเกะ นักแต่งเพลงโจ ฮิซาอิชิเน้นย้ำถึงความเข้มข้นนี้ โดยเรียกเสียงเครื่องสายอันทรงพลังเพื่อประกอบการขึ้นสู่ผิวน้ำครั้งแรกของ และต่อมาได้ทำให้ระลึกถึง Ride of the Valkyries ของวากเนอร์ในฉากอันน่าทึ่งที่ ไล่ตามรถที่แล่นด้วยความเร็วสูงในขณะที่วิ่งทับคลื่นยักษ์ที่ซัดสาดเข้ามา

แม้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะสูญเสียพลังงานไปมาก—แม้ว่าจะไม่มีความแปลกประหลาดเลยก็ตาม—ในบทสุดท้าย มิยาซากิก็ประสบความสำเร็จในการสร้างนิทานพื้นบ้านสมัยใหม่อีกเรื่องหนึ่ง เป็นวิสัยทัศน์ที่เรียบง่าย บริสุทธิ์ ซึ่งถูกถ่ายทอดอย่างไร้เดียงสาผ่านการวาดด้วยนิ้วของเด็กอนุบาลที่ทุ่มเทฟูจิโมโตะ พ่อมดที่เคยเป็นมนุษย์ อาศัยอยู่ใต้น้ำกับลูกสาว บรุนฮิลด์ และน้องสาวตัวเล็ก ๆ ของเธออีกจำนวนมาก ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตคล้ายปลาทองที่มีใบหน้าเป็นมนุษย์ ในขณะที่เธอและพี่น้องออกไปเที่ยวกับพ่อในเรือดำน้ำ สี่ใบพัด บรุน ฮิลด์แอบหนีออกไปและลอยไปบนหลังแมงกะพรุนหลังจากพบกับเรือลากอวนเธอติดอยู่ในขวดแก้วและลอยไปที่ชายฝั่งของเมืองประมงเล็ก ๆ ที่ซึ่งเธอได้รับการช่วยเหลือโดยเด็กชายวัยห้าขวบชื่อโซสึเกะ ขณะที่ทุบขวดด้วยหิน โซสึเกะบาดนิ้วของเขา บรุนฮิลด์เลียเลือดของเขา ทำให้แผลหายเกือบจะในทันที โซสึเกะตั้งชื่อเธอว่าโปเนียวและสัญญาว่าจะปกป้องเธอ ในขณะเดียวกัน ฟูจิโมโตะที่กำลังสิ้นหวังก็ออกค้นหาลูกสาวที่หายไปอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งเขาเชื่อว่าถูกลักพาตัวไป เขาเรียกวิญญาณแห่งคลื่นของเขาเพื่อนำเธอกลับคืนมา ทำให้โซสึเกะหัวใจสลายและสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น ส่งผลให้เกิดพายุคล้ายพายุไต้ฝุ่นขนาดใหญ่พัดถล่มภาคใต้ของญี่ปุ่น