My Lovely Angel (2021) นางฟ้าที่น่ารักของฉัน

นักแสดง

Jin Goo

Jung Seo-yeon จางโซยอน

Alireza Abbas Beygi / อาลีเรซา อับบาส เบยกี

ผู้กำกับ ชางวอน อี
รีวิวหนัง My Lovely Angel (2021) นางฟ้าที่น่ารักของฉัน

10 / 10 หนังดีมากครับชอบมาก
ละครดีดีที่มีเนื้อเรื่องน่าทึ่ง…ดูไปเรื่อยๆ นะแม้ว่าแจซิกจะทำผิดพลาดมากมายในชีวิต แต่เขาก็มองว่าอึนเฮไม่ใช่คนที่จะไถ่บาปให้เขาหรือเป็นผู้เสียสละชีวิตที่น่าสมเพช แจซิกยังคงอยู่กับอึนเฮเพราะเธอทำให้นึกถึงลูกน้องของเขา ซึ่งเป็นสิ่งที่แจซิกมีใกล้เคียงกับเพื่อนมากที่สุดแม้ว่าจะมีปัญหาเล็กๆ น้อยๆ บ้าง แต่ ภาพยนตร์บอกเล่าเรื่องราวของ พัคแจชิก (รับบทโดย จินกู) ชายตัวคนเดียวผู้มีอาชีพเป็นตัวแทนจัดหาสาวแดนซ์เชียร์ รับจ้างงานโปรโมชั่นจิปาถะ เป็นเถ้าแก่จน ๆ แบบวันแมนโชว์ ทำทุกอย่างเอง ตระเวนรับส่งลูกจ้างในสังกัด 4-5 สาวด้วยรถตู้เก่า ๆ เป็นงานรับเหมาช่วงจากกลุ่มนักเลงอิทธิพล ซึ่งเขามีหนี้สินติดค้างอยู่มากมาย แต่กระนั้นเขาก็ยังใจดียอมให้ลูกจ้างคนหนึ่งยืมเงินไปก้อนใหญ่

ปัญหาจึงเกิดขึ้นเมื่อผู้หญิงที่ติดหนี้เขาเสียชีวิตกระทันหัน และเขาอยากได้เงินคืนด่วน เพราะตัวเองก็กำลังลำบากค้างค่าเช่าบ้าน จึงเข้าไปรื้อค้นบ้านเธอหวังจะได้เงินคืนหรือเจอแหล่งเงินใดบ้างที่พอจะแก้ปัญหาตรงหน้าได้ แต่กลับไปพบเด็กหญิงมอมแมมวัย 7 ขวบ ซึ่งเป็นลูกสาวของลูกหนี้อยู่เพียงลำพัง เรื่องชวนอึ้งกว่านั้นคือ หนูน้อยอีอึนฮเย (รับบทโดย จองซอยอน) คนนี้ ทั้งตาบอดและหูหนวก ถ้าแจชิกไม่สูบบุหรี่ อึนฮเยก็ไม่มีทางรู้หรอกว่ามีผู้บุกรุกเข้ามา

ยังคงเป็นภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมซึ่งเน้นประเด็นที่สำคัญมากประเด็นหนึ่ง พร้อมทั้งให้ความบันเทิงตลอดทั้งเรื่องเป็นงานแนวบันเทิงน้ำดีที่เรียกน้ำตาอีกเรื่อง กล่าวถึงความสัมพันธ์นอกสายเลือดที่กลายมาเป็นสิ่งมีค่าต่อชีวิตซึ่งกันและกัน เส้นทางการเรียนรู้ชีวิตเข้าใจโลกของเขาทั้งสองที่ต่างโดดเดี่ยวได้ร่วมเดินทางมาถึงจุดที่หัวใจผูกพันดุจเป็นครอบครัวเดียวกันได้อย่างไร ชวนไปติดตามดูกันเรื่องตกกระไดพลอยโจนเมื่อเจ้าของบ้านเช่ามาพบเข้า เขาเลยต้องสวมรอยเป็นพ่อของอึนฮเย ประจวบกับที่ตัวเองยังไม่มีที่ซุกหัวนอน จึงย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ชั่วคราว หวังค่อย ๆ คิดหาหนทางเอาเงินคืน อย่างน้อยก็เงินมัดจำบ้านนี้ แต่การปรับตัวอยู่ร่วมชายคากับเด็กน้อยอึนฮเย ทำให้เขาต้องทำอะไร ๆ หลายสิ่งใหม่ ๆ ในชีวิตที่ไม่เคยรู้ไม่เคยทำมาก่อน

เริ่มต้นด้วยสิ่งสำคัญที่ต้องหาวิธีสื่อสารกับเธอ หาอาหารการกิน อาบน้ำอาบท่าให้ ไปจนถึงดูแลยามป่วยไข้ ไป ๆ มา ๆ การแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้กลายเป็นความใส่ใจโดยไม่รู้ตัว เขาพาเธอไปหาที่เรียน เพื่อจะได้สื่อสารกันรู้เรื่องง่ายขึ้น แต่กลับพบว่าไม่มีศูนย์สวัสดิการไหนที่สอนเด็กพิการซ้ำซ้อนตาบอดหูหนวกได้เลย พัคแจชิกจึงเริ่มลงมือสอนอักษรเองผ่านการสัมผัสขีดเขียนบนฝ่ามือ รวมไปถึงเรียนรู้จากการสัมผัสตัวเลโก้อักษร