360 (2011) เติมใจรักไม่มีช่องว่าง

นักแสดง

Johannes Krisch โยฮันเนส คริสช์

Jude Law

Moritz Bleibtreu ลา มาร์ซิ

Jamel Debbouze นโควา โยฮันเนส คริสช์ จู๊ด

ผู้กำกับ

Fernando Meirelles

รีวิว 360 (2011) เติมใจรักไม่มีช่องว่าง

⭐ MOscarbradley

🤩 คะแนน: 6/10 ดาว

ดูหนังออนไลน์ ภาพยนตร์เรื่อง Reigen ของ Arthur Schnitzler ซึ่งไม่มีเครดิตอ้างอิง เป็นผลงานของ Peter Morgan ผู้เขียนบทภาพยนตร์ และ Fernando Meirelles ผู้กำกับ โดยนำเรื่องราวหลายเรื่องมาผสมผสานกันในลักษณะที่ไม่ต่อเนื่องกัน เช่นเดียวกับเรื่อง Amores Perros หรือ Babel ของ Inarritu ภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างได้อย่างชาญฉลาดและแน่นอนว่าสามารถดึงดูดความสนใจของเราได้ แต่ก็แค่นั้น ในแง่ของอารมณ์ ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่สามารถดึงดูดความสนใจของเราได้จริงๆ และ “เรื่องราว” ที่เกี่ยวข้องกันตามธรรมชาติก็ไม่ได้น่าสนใจเป็นพิเศษ ภาพยนตร์เรื่องนี้มีความชาญฉลาด เขียนบทได้ดี กำกับได้อย่างสวยงาม และนักแสดงจากต่างประเทศจำนวนมากก็ทำได้ดี แต่ขาดสาระอย่างเห็นได้ชัด นี่ไม่ใช่ภาพยนตร์ที่น่าจดจำ อย่างไรก็ตาม มีอย่างน้อยหนึ่งสิ่งเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ที่ยอดเยี่ยม

และเกิดขึ้นทุกครั้งที่ Anthony Hopkins อยู่บนจอ ภาพยนตร์เรื่องนี้อาจไม่ใช่บทบาทสำคัญและไม่มีการพัฒนาตัวละครมากนักในบท แต่ Hopkins เป็นนักแสดงที่ยอดเยี่ยมมากจนทำให้บทนี้ยอดเยี่ยมได้ คุณจะรู้สึกเหมือนว่าเขาแต่งเรื่องขึ้นมาเองในขณะที่ดำเนินเรื่องไป กล่าวอีกนัยหนึ่ง คุณรู้สึกเหมือนกำลังเห็นคนจริงๆ มากกว่านักแสดงที่แสดงเป็นเขา เขาปรากฏตัวบนจอเพียงช่วงสั้นๆ เท่านั้น แต่เขาสุดยอดมาก จากชื่อเรื่อง เขาเดาได้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มีชื่อว่า  เพราะเรื่องราวดำเนินไปแบบครบวงจร ถ้าทำได้ดีกว่านี้ก็คงจะดีเท่ากับเรื่องอย่าง “Amores Perros” หรือ “Pulp Fiction” ซึ่งสร้างขึ้นมาในลักษณะเดียวกัน นี่ไม่ใช่ภาพยนตร์ที่แย่ แต่ก็สามารถดีกว่านี้ได้มาก ในขณะที่เรื่องราวตอนจบดูทั้งดราม่าและค่อนข้างจะต่อเนื่องเพื่อสร้างเอฟเฟกต์ เมื่อมองย้อนกลับไป ภาพยนตร์เรื่องนี้อาจทำเป็นซีรีส์ทางโทรทัศน์ที่มีความยาว 6 ตอนได้ดี แทนที่จะเป็นภาพยนตร์ยาว 2 ชั่วโมง

⭐ dierregi

🤩 คะแนน: 6/10 ดาว

ภาพยนตร์ที่เชื่อมโยงเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นทั่วโลกมักได้รับคำชมเชยจากเนื้อเรื่องที่เชื่อมโยงกันและเปิดเผยเรื่องราวสำคัญ ๆ ลองนึกถึงภาพยนตร์เรื่อง Babel ซึ่งได้รับการยกย่องจากทั่วโลกว่าเป็นการผสมผสานโศกนาฏกรรมข้ามทวีปเข้าด้วยกัน ฉันชอบภาพยนตร์เรื่องนี้ในระดับปานกลาง เพราะมันค่อนข้างมืดมนเกินไป และฉันจะไม่จัดให้ภาพยนตร์เรื่องนี้อยู่ในรายชื่อสิบอันดับแรกของฉัน

ในทางกลับกัน ซึ่งกำลังถ่ายทำเรื่องราวที่คล้ายกันนี้ กลับถูกวิพากษ์วิจารณ์เกือบเป็นเอกฉันท์ ในอีกเรื่องหนึ่ง เรามีเรื่องราวของนักธุรกิจชาวอังกฤษที่เตรียมจะออกนอกลู่นอกทางกับโสเภณีในเวียนนา ขณะที่ภรรยาของเขาออกนอกลู่นอกทางในลอนดอนกับชายชาวบราซิล ซึ่งคู่หมั้นของเขาก็ทิ้งเขาเพราะการนอกใจดังกล่าว และเดินทางกลับบ้าน ฯลฯ เนื่องจากโสเภณีกำลังให้ช่างภาพถ่ายรูปเธอเพื่อโฆษณาออนไลน์ ภาพยนตร์จึงเริ่มต้นและจบลงด้วยหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้าไปในห้องทำงาน จึงทำให้ภาพหมุน 360 องศา มีเรื่องราวสองสามเรื่องที่อ่อนแอมาก เช่น เรื่องราวของหญิงสาวชาวบราซิลที่พบกับผู้กระทำความผิดทางเพศระหว่างเดินทางไปบราซิล และน้องสาวของโสเภณีที่หนีไปกับคนแปลกหน้า อย่างไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบกับ Babel สิ่งที่ขาดหายไปในเรื่องนี้ก็คือโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ และนั่นเองที่ทำให้ Babel ดูโอ้อวดด้วยความยิ่งใหญ่ของลัทธิอัตถิภาวนิยม

ดังนั้น ฉันจึงชอบเรื่อง มากกว่าเพราะตัวละครในเรื่องมีความ “ปกติ” มากกว่า – ยกเว้นบางทีอาจเป็นแก๊งสเตอร์รัสเซีย – และชีวิตของพวกเขาไม่ได้ประสบกับความหายนะครั้งใหญ่ พวกเขาแค่เปลี่ยนแปลงหรือปรับตัวเล็กน้อย ฉันเดาว่านักวิจารณ์ (และสาธารณชน) ไม่ชอบสิ่งนั้น ทุกวันนี้ ดูเหมือนว่าจะต้องมีละครนอกเรื่องในระดับที่มากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อบรรเทาความตื่นเต้นจากการดำรงอยู่ที่ชาชินของเรา อย่างน้อยก็เป็นเวลาสองสามชั่วโมง

⭐ yris2002

🤩 คะแนน: 6/10 ดาว

แนวคิดในการเล่าเรื่องราวที่เชื่อมโยงกันของตัวละครต่างๆ นั้นไม่ใช่เรื่องใหม่ และเนื้อหาในภาพนี้ก็มีอยู่มากมายทีเดียว มีตัวละครที่ซับซ้อนมากมาย มีภูมิหลังที่ลึกซึ้งและตึงเครียดมากมาย ข้อจำกัดก็คือผู้กำกับอาจต้องการสำรวจตัวละครและสถานการณ์ต่างๆ มากเกินไป และผลลัพธ์ก็คือไม่มีเรื่องราวหรือตัวละครใดที่ได้รับการพัฒนาอย่างเพียงพอ และดูเหมือนจะแยกออกจากกันมากกว่าเชื่อมโยงกัน แนวคิดที่ว่าชีวิตของผู้คนเชื่อมโยงกันนั้นดูธรรมดาและเห็นได้ชัดในฐานะส่วนหนึ่งของบุคคลที่ไม่ได้อาศัยอยู่โดดเดี่ยวที่บ้าน และความจริงที่ว่าในภาพนั้นมีความเชื่อมโยงกันตั้งแต่ยุโรปไปจนถึงสหรัฐอเมริกาและบราซิลนั้นก็เป็นเพียงเพราะว่าภาพนั้นเกี่ยวข้องกับผู้คนที่มีพลวัตที่เดินทางไปทั่วโลก เรื่องราวบางเรื่อง เช่น การตามหาลูกสาวที่หายไปของฮอปกินส์นั้นควรได้รับการสำรวจอย่างลึกซึ้งกว่านี้ ในทางตรงกันข้าม เรื่องราวเหล่านี้กลับเลือนลางไปเช่นเดียวกับเรื่องราวอื่นๆ

ไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับการถ่ายทำ การใช้ฉากแยกส่วนนั้นได้ผลและพยายามเน้นย้ำแนวคิดเรื่องการเชื่อมโยงกัน และการใช้กล้องอย่างแยบยลพยายามทำให้บุคลิกของตัวละครปรากฏออกมา แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่สามารถชดเชยการพัฒนาที่ไม่เพียงพอโดยทั่วไปได้ ไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับนักแสดงที่มีความสามารถ แต่กลับเป็นนักแสดงที่ไร้ประโยชน์เล็กน้อย ซึ่งเพิ่มมิติให้กับตัวละคร แม้ว่าในท้ายที่สุดแล้ว เราจะพลาดข้อมูลเชิงลึกและการเจาะลึกทั้งตัวละครและเรื่องราวไปไม่ได้เลย