2 Days in Paris (2007) จะรักจะเลิก เหตุเกิดที่ปารีส

นักแสดง

Adam Goldberg อดัม โกลด์เบิร์ก

Daniel Brühl ดาเนียล บรูห์ล

Albert Delpy อัลเบิร์ต เดลปี้

Adán Jodorowsky อาดาน โฮโดรอฟสกี้

ผู้กำกับ

Julie Delpy จูลี่ เดลปี้

รีวิว 2 Days in Paris (2007) จะรักจะเลิก เหตุเกิดที่ปารีส

⭐ evawatches

🤩 คะแนน: 8/10 ดาว

เรื่องราวความขัดแย้งทางวัฒนธรรมอาจเคยเกิดขึ้นมาก่อนแล้ว แต่ถึงกระนั้นก็ยังเป็นภาพยนตร์ที่สดชื่นและส่วนใหญ่ก็ตลกสุด ๆ ฉันและคนอื่นๆ ในโรงภาพยนตร์หัวเราะออกมาทุก ๆ สองสามนาที ซึ่งทำให้ฉันให้อภัยฉากไม่กี่ฉากที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ แน่นอนว่าไม่เหมาะสำหรับคนใจไม่สู้หรือขี้น้อยใจง่าย! ตัวละครอาจดูเกินจริงไปบ้างในบางครั้ง แต่พวกเขาก็ยังคงน่ารักและจริงใจ (อย่างที่เห็นได้จากข้อเท็จจริงที่ว่างานศิลปะในแกลเลอรีนั้นทำโดยพ่อของจูลี เดลปี้) ฉันคิดว่าพ่อแม่ของจูลี เดลปี้ขโมยซีนทุกครั้งที่พวกเขาอยู่บนหน้าจอ แม้ว่าทั้งเดลปี้และโกลด์เบิร์กจะทำหน้าที่ได้ดีมากก็ตามโดยรวมแล้ว รู้สึกเหมือนเป็นการมองชีวิตชาวฝรั่งเศส (หรือจะพูดอีกอย่างก็คือโบฮีเมียนในปารีส) เป็นการส่วนตัว และคุ้มค่าแก่การชมสักครั้ง หรืออาจจะสองครั้งด้วยซ้ำ

⭐ come2whereimfrom

🤩 คะแนน: 7/10 ดาว

จูลี เดลปี้โดดเด่นใน ‘2 Days in Paris’ ทั้งการเขียน กำกับ อำนวยการสร้าง แต่งเพลงประกอบ และแสดงนำในภาพยนตร์ตลกโรแมนติกผสมเศร้าเรื่องนี้ ตรงข้ามกับอดัม โกลด์เบิร์ก ซึ่งรับบทเอ็ดดี้โรคจิตใน Friends และไพรเวทเมลลิชใน ‘Saving Private Ryan’ เดลปี้โดดเด่นในบทช่างภาพเนิร์ดที่มีปัญหาเรื่องสายตา การแสดงหลักสองบทบาทและบทที่เฉียบคมทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้ดำเนินไปอย่างรวดเร็วด้วยบทพูดสั้นๆ ที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งจนคุณอาจพลาดบทพูดบางบทได้อย่างง่ายดาย สถานการณ์ต่างๆ ที่สำรวจเกี่ยวกับความสัมพันธ์และครอบครัวนั้นมีความสากลและเข้าถึงได้ง่ายสำหรับทุกคน มีสถานการณ์ทางกายภาพที่เข้าใจผิดและอุปสรรคทางภาษาซึ่งทั้งหมดนี้เพิ่มเข้าไปในละครเพลง/ตลกโดยรวมที่ดำเนินไปบนจอ ภาพยนตร์เรื่องนี้เต็มไปด้วยช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมตั้งแต่

ความอึดอัดไปจนถึงความแปลกประหลาด และเสียงหัวเราะที่ดังกึกก้องและรวดเร็ว โดยมีปารีสเป็นฉากหลัง คู่รักที่สานสัมพันธ์กันในสถานการณ์หนึ่งไปสู่อีกสถานการณ์หนึ่งตลอดเวลาที่รักกันแต่ยังคงมีชีวิตชีวาของการเลิกรา การร่วมแสดงกับพ่อที่แท้จริงของเดลปี้ในบทบาทพ่อของเธอในภาพยนตร์แสดงให้เห็นถึงความรู้สึกผูกพันและความรักที่แสดงออกผ่านผลงานที่เสร็จสมบูรณ์ ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นการผสมผสานระหว่างผลงานของวูดดี้ อัลเลนและอามิลี ด้วยความไร้เดียงสาเป็นพิเศษที่เต็มไปด้วยความมหัศจรรย์ซึ่งอยู่คู่กับด้านมืดของชีวิตที่บางครั้งยากที่จะหลีกหนี ไม่ว่าคุณจะหัวเราะหรือร้องไห้ คุณก็จะต้องประทับใจกับภาพยนตร์เรื่องนี้อย่างแน่นอน โดยถ่ายทอดประเด็นต่างๆ ออกมาได้อย่างเรียบง่าย แต่สามารถซับซ้อนได้ ดังที่แสดงออกมา เดลปี้ได้สร้างสิ่งที่เธอและทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องควรภาคภูมิใจมาก

⭐ DaSchaust

🤩 คะแนน: 7/10 ดาว

ฉันต้องบอกว่านี่ไม่ใช่หนังที่น่าเบื่อเลย ถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกว่าการทะเลาะเบาะแว้งเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่สิ้นสุดนั้นน่าเบื่อไปสักหน่อยก็ตาม อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องยากสำหรับคนที่ไม่ใช่คนฝรั่งเศสที่จะตัดสินว่าทั้งหมดนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อถ่ายทอดลักษณะของ “ชาวฝรั่งเศส” (หากมีอะไรแบบนั้นอยู่) มากเพียงใด และเป็นการล้อเลียนที่ใช้ประโยชน์จากความคิดซ้ำซากที่ว่าชาวฝรั่งเศสมักคิดถึงความรักและเซ็กส์มากเพียงใด ตัวอย่างเช่น พ่อของแมเรียนเป็นต้นแบบหรือเป็นเพียงภาพล้อเลียนกันแน่ การรู้เรื่องนี้จะเป็นประโยชน์อย่างมากในการประเมินหนังเรื่องนี้ในทางกลับกัน

หนังเรื่องนี้มีความสมดุลมากในการพยายามชั่งน้ำหนักระหว่างความยินดีของแมเรียนในการทดลองกับลัทธิเหตุผลนิยมอนุรักษ์นิยมของแจ็คเกี่ยวกับความสัมพันธ์ แน่นอนว่าในแง่มุมอื่นๆ แจ็คไม่มีเหตุผลเลย เช่น เกี่ยวกับอาการวิตกกังวลของเขา การที่ใครจะเรียกเขาว่าเป็นคนขี้แยและขี้น้อยใจนั้น ขึ้นอยู่กับว่าคุณคิดว่าเขาถูกชาวปารีสพวกนั้นปฏิบัติไม่ดีหรือว่าคุณอยากจะบอกว่าเขาเป็นคนค่อนข้างเกร็งและเก็บตัว ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม นี่เป็นหนังสั้นดีๆ เกี่ยวกับภารกิจที่ยากลำบากในการสร้างความสัมพันธ์ข้ามชาติ และเกี่ยวกับความจริงที่ว่าการคิดว่าคุณรู้จักคู่ของคุณนั้นไม่เหมือนกับการรู้จักวัฒนธรรมของเขาหรือเธอแต่อย่าคาดหวังว่าจะได้เห็นความโรแมนติกแบบใน “Before Sunrise”!!

⭐ Quinoa1984

🤩 คะแนน: 6/10 ดาว

ดูหนังออนไลน์ พูดถึงของขวัญดีๆ ที่จูลี เดลปี ผู้เขียนบท/ผู้กำกับ/นักแต่งเพลง/บรรณาธิการ/นักแสดงร่วมสามารถมอบให้ได้เมื่ออยู่ในโปรเจ็กต์เช่นนี้ เป็นภาพยนตร์ส่วนตัวที่อดีตแฟนหนุ่มอดัม โกลด์เบิร์กรับบทเป็นคู่รักปัจจุบันของเดลปี้ที่คบหากันมาสองปี และเป็นการที่ทั้งคู่เดินทางไปทั่วยุโรปเพื่อพยายามจุดไฟแห่งความรักในความสัมพันธ์ของพวกเขาให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง แต่กลับล้มเหลว ดูเหมือนว่านี่จะเป็นหนึ่งในภาพยนตร์ประเภท “นั้น” ที่คู่รักแต่ละคนลงเอยด้วยการมีเซ็กส์กับคนอื่น มีฉากลามกมากมาย ฯลฯ แต่บางครั้งก็ดูอ่อนหวานและรุนแรงกว่ามากในความรู้สึกที่มีต่อความสัมพันธ์ โทนของการแสดงด้นสดกับบทสนทนา (มากหรือน้อยขึ้นอยู่กับฉาก ฉันคิดว่าเสียงพากย์มาจากบทแน่นอน) ดูเหมือนจะมาจากสูตรที่อิงตามลิงก์เลเตอร์ แต่ตรงนี้คงเป็นจุดที่การเปรียบเทียบควรจะจบลง (ยกเว้นแนวคิดของการพบกันโดยบังเอิญ ซึ่งในที่นี้ใช้กับการทำหน้าบูดบึ้ง) เรื่องราวเกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่แตกสลายลง แต่น่าเสียดายที่ความสัมพันธ์นั้นดูเหมือนจะไม่มีความหมายมากนักในระยะยาว

ไม่ใช่ว่าเดลปี้ไม่มีไอเดียมากมายที่จะแสดงออกว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายมีความไม่มั่นคง ความสงสัย ความไม่จริงใจ และความรักที่แท้จริงที่จะแบ่งปัน โกลด์เบิร์กรับบทเป็นตัวละครที่มีอาการทางประสาทแบบวูดดี้ อัลเลน และเดลปี้ก็มีอาการทางประสาทเช่นกัน เริ่มต้นด้วยความรู้สึกบางอย่างระหว่างพวกเขาที่เข้าใจได้ เขาจะพูดจาตลกโปกฮาอย่างแนบเนียนตลอดเวลา และเธอก็มักจะตอบสนองในลักษณะเดียวกัน แต่แล้วแฟนเก่าก็มาถึง ซึ่งเป็นหลักฐานที่ไม่ได้ตั้งใจเกี่ยวกับทฤษฎีของโกลด์เบิร์กที่ก่อตั้งขึ้นในปารีสว่าผู้คนจากอีกฟากหนึ่งของโลกมักจะได้พบปะกับผู้คนที่รู้จักอีกฟากหนึ่ง และมันก็เริ่มจุดชนวนให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ของคำถามที่ถูกยกขึ้นมาและเตรียมพร้อม ความไว้วางใจที่ถูกทำลาย และจุดไคลแม็กซ์ก็มาถึงในรูปแบบของการอธิบายและจุดจบที่โง่เขลาจริงๆ ด้วยการเต้นรำบนถนน ท้ายที่สุดแล้ว มันอาจจะไม่ใช่อะไรที่ยิ่งใหญ่อลังการแบบเบิร์กแมน แต่อย่างน้อย  ก็ให้ช่วงเวลาแห่งเสียงหัวเราะที่จริงใจและสไตล์ที่เก๋ไก๋ท่ามกลางความโอ้อวด ฉันชอบพ่อแม่ของเดลปี้ที่รับบทโดยพ่อแม่ในชีวิตจริงของเธอ ซึ่งดูบ้าๆ บอๆ โดยไม่เว่อร์เกินไปจนดูประหลาดพอที่จะทำให้โกลด์เบิร์ก (กระต่ายสำหรับมื้อเย็น?) ตกใจ ในขณะเดียวกันก็เป็นมิตรและเปิดใจในระดับหนึ่ง (มีเซ็กส์กับจิม มอร์ริสัน ใครจะไปรู้)

ฉันชอบช่วงเวลาของความตึงเครียดในเชิงตลกขบขันระหว่างนั่งแท็กซี่ และเมื่อใดก็ตามที่มีช่วงเวลาที่อึดอัดอย่างเดือดดาลเกิดขึ้นในฉากปาร์ตี้ (มีประโยคหนึ่ง ฉันจำไม่ได้แล้ว แต่เกิดขึ้นระหว่างบทสนทนาของคนเมาที่ฟังดูไม่เหมือนเป็นลายลักษณ์อักษรเลย และเป็นประโยคที่ตลกที่สุดในภาพยนตร์เรื่องนี้) มันก็เป็นหนังตลกโรแมนติกที่มืดหม่นที่น่ารัก สิ่งเดียวที่น่าเสียดายคือ Delpy ไม่ได้เสริมอะไรมากนักในหนังตลกโรแมนติกเรื่องอื่น ๆ แม้จะดีแต่ตัวละครก็ดูสมจริงกว่าเรื่องอื่น ๆ ก็ตาม เป็นเรื่องดีที่จะได้เห็นสักครั้งพร้อมกับไวน์สักแก้วและสูบบุหรี่หรือไม่สูบบุหรี่ แต่สำหรับเรื่องราวของคนสองคนที่ติดอยู่ในต่างแดนและต้องเผชิญกับสถานการณ์เลวร้ายและวิญญาณในอดีตที่ย้อนกลับมาทำร้ายพวกเขา ฉันขอแนะนำให้ดูภาพยนตร์ของ Rossellini ที่ออกฉายในปี 1953